To najważniejsza zasada prowadząca do celu. Nie schudniecie, jeśli będziecie odżywiać się według współczesnych standardów. W dzisiejszych czasach jesteśmy uzależnieni od obżerania się. Nie chodzi tu o to, co jemy, tylko ile jemy. Każdy nasz posiłek jest za duży. Organizm wcale nie potrzebuje tylu kalorii, ile mu serwujemy. Tak samo, jak uzależniamy się od nikotyny, czy alkoholu, tak samo jesteśmy uzależnieni od obżerania się. KONIEC z tym.
Przed rozpoczęciem diety jadałem dziennie jakieś 3000 - 3500 kcal. Podczas, gdy przy siedzącym trybie życia, jaki prowadziłem, w zupełności wystarczało 2500 kcal. Na dodatek była to górna granica zapotrzebowania!!!
Zacząłem od tego, że wyczytałem ile tak na prawdę osobnik w moim wieku (33), przy moim wzroście (184) i wadze (96), oraz przy moim trybie życia (siedzący) może jeść minimalnie żeby bezpiecznie chudnąć. Było to 2000 kcal. Z każdym zrzucanym kilogramem korygowałem dane bazowe dotyczące mojej wagi. Co za tym idzie, zapotrzebowanie kaloryczne systematycznie spadało, gdyż mój organizm potrzebował mniej energii, bo dźwigał coraz mniej kilogramów.
Przy 80 kg było to już 1730 kcal przy założeniu , że cały czas chcę chudnąć. Gdybym jednak stwierdził, że już wystarczy i postanowiłbym ustabilizować wagę, nie powinienem był jeść więcej niż 2200 kcal.
Niesamowite jest to, jak łatwo przyzwyczajamy się do złych nawyków. Jednak równie zaskakujące okazało się, to jak szybko i stosunkowo łatwo można się od nich odzwyczaić. W moim przypadku męczyłem się przez pierwszy tydzień. Później wszystko zaczęło się zazębiać, a mój organizm nie błagał już o więcej.
Reasumując, znajdźcie jakiś rzetelny portal internetowy, albo aplikację i wyliczcie na ile kalorii dziennie możecie sobie pozwolić. Gdy już będziecie to wiedzieć, przejdźcie do kolejnego kroku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz